In maart is mijn leven behoorlijk veranderd. Mijn vrouw Esther en ik zijn samen de trotse ouders geworden van onze dochter Lotte en binnen ons team mochten we collega Eugène verwelkomen.
Als je zelf kinderen hebt kun je vast beamen dat je leven verandert. Maar ik hoor je ook denken: “Is elke nieuwe collega dan ook zo’n verandering in je leven?” Gelukkig niet, maar ik zal toelichten waarom dat in dit geval wel zo is.
‘De kleine’
De grootste verandering is wel ‘de kleine’ en dat begon al voordat ze geboren werd. Als alles normaal verloopt weet je bij een geboorte niet precies wanneer het gaat gebeuren. Het sleutelwoord is dan geduld. Iedere dag na de uitgerekende datum voelt als een eeuwigheid, want je moet wachten en dat is niet mijn grootste kwaliteit. Mijn geduld werd uiteindelijk zeven dagen lang op de proef gesteld!
Nu ze er is kun je iets van structuur wel vergeten. Voorheen kwam ik thuis, aten we op een vast tijdstip en kon ik ’s avonds nog verder werken en dan op tijd naar bed. Dat is klaar! Aandacht, dorst, huilen, luiers en rondjes door de woonkamer lopen. Er valt weinig aan te sturen, het enige wat je kunt doen is je eraan overgeven.
Het klinkt negatief, maar zo is het zeker niet bedoeld. Je doet alles voor dat kleintje, maar het is wel wennen.
