Dit is een verhaal over thuiskomen. Maar voordat ik daar meer over ga vertellen zal ik met de formaliteiten beginnen. Laat ik mij even voorstellen. Mijn naam is Eugène Blommaert, 32 jaar en geboren in Zierikzee. Maar daar ken ik op sommige plekken weinig meer van terug. Want na mijn opleiding voor Mediavormgever met specialisering naar interactieve vormgeving, ben ik mijn ambities gaan volgen in de randstad. Om na 6 jaar tot de conclusie te komen dat je de Zeeuw uit Zeeland kan halen maar zeker niet andersom. Zoals gezegd is dit een verhaal over thuiskomen, en dat mag ik nu komen ervaren bij Vollan. Op twee straten afstand van mijn oude middelbare school. Waarbij ik vervolgens aan het einde van de dag terug rijd naar het winderige maar mooie Vlissingen. Om te kunnen genieten van de zee tijdens een wandeling of met vrienden neer te strijken op een zonnig terras (wanneer die lente eindelijk eens gaat beginnen) #duurtlang
Even voorstellen: Eugène Blommaert
Wat wat, wat kom je doen dan?
Zoals je al las heb ik mij sinds 2014 ontwikkeld als Frontend Developer bij diverse internet agencies. Ook ik schrik daarvan als ik dat lees, wat gaat de tijd toch hard. Met die tijd komt ervaring, zeggen ze. En toch staat mij bij Vollan een hele mooie uitdaging te wachten. Niet alleen op het gebied van coding standards, workflows en implementaties. De algehele indruk na mijn eerste week is, kwaliteit boven alles. Of zoals Jozias graag benadrukt, “we gaan hier voor goud”. Van die mentaliteit word ik heel enthousiast. Het zet mij weer op scherp en het motiveert mij om nogmaals naar mijn code te kijken en te refactoren waar nodig. Omdat het altijd efficiënter kan. Zo zal het een on-going proces zijn om samen met Bas en Corné het ontwikkelen van websites te optimaliseren. Dat zie je terug in het eindresultaat. Van korte laadtijden, toffe animaties en doordachte interactie, op ieder apparaat, op elk gewenst moment. Dat is wat ik kom doen. Misschien de eerste week nog niet zo snel, maar dat gaat iedere dag een beetje beter.
Waiting on the world to change
Ik weet niet meer precies of het ‘Where The Light is’ Live at LA van John Mayer was, of Joe Bonamassa Live at the Royal Albert Hall. Waarschijnlijk de laatste want mijn eerste elektrische gitaar moest en zou een Les Paul zijn. Inmiddels ben ik 2 gitaren, een basgitaar en een elektrisch drumstel verder. Ik zal er dan ook mijn persoonlijke missie van maken om de ‘Vollan herrie maken band’ bij elkaar te brengen. Kom je kijken?
